Η ασθένεια του χόρτου είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε άλογα που έχουν πρόσβαση βόσκησης στο χορτάρι. Η νόσος αυτή επηρεάζει το νευρικό σύστημα των αλόγων και είναι συχνά θανατηφόρα. Η αιτία της ασθένειας είναι άγνωστη, επομένως είναι δύσκολο να δοθούν συμβουλές σχετικά με την πρόληψη, ωστόσο, όσα περισσότερα γνωρίζετε για την ασθένεια, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να την αποτρέψετε.
Τι είναι η ασθένεια του χόρτου;
Η ασθένεια του χόρτου, γνωστή επίσης και ως δυσαυτονομία των ιπποειδών, είναι μια ασθένεια που προσβάλλει τα αλόγα, τα πόνυ και τα γαϊδούρια. Η ασθένεια προσβάλλει μέρη του νευρικού συστήματος που ελέγχουν τις ακούσιες λειτουργίες και προκαλεί παράλυση του εντέρου και συχνά κολικούς. Δυστυχώς, η ασθένεια είναι συχνά θανατηφόρα, αλλά ευτυχώς εμφανίζεται σπανιότερα από τις κλασσικές αιτίες κολικού από τις όποιες πρέπει να διαφοροποιείται. Η νόσος εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε άλογα που βόσκουν αλλά η αιτία είναι άγνωστη. Η ασθένεια εμφανίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους αλλά παρατηρείται έξαρση μεταξύ των μηνών Απριλίου - Ιουλίου, με αποκορύφωμα τον μήνα Μάιο. Μερικές χρονιές μέσα στο ίδιο έτος μπορεί να εμφανιστεί και δεύτερη περίοδος έξαρσης που είναι μικρότερης έντασης, ιδίως το φθινόπωρο ή το χειμώνα.
Τα πρωτεία στη συχνότητα εμφάνισης της ασθένειας του χόρτου παγκοσμίως, κατέχει η Μεγάλη Βρετανία. Η ασθένεια εμφανίζεται στις περισσότερες περιοχές της Αγγλίας, της Ουαλίας και της Σκωτίας, κυρίως στην ανατολική πλευρά. Σε μικρότερο βαθμό η ασθένεια εμφανίζεται στη βόρεια Ευρώπη και πολύ σπάνια στην Ιρλανδία και τη Βόρεια Αμερική. Στο νότιο τμήμα της Νότιας Αμερικής και των νησιών Φώκλαντ εμφανίζεται μια ασθένεια που δεν διακρίνεται σαφώς από την ασθένεια χόρτου.
Τι προκαλεί την ασθένεια του χόρτου;
Η αιτία της ασθένειας του χόρτου δεν έχει βρεθεί παρά τη μακροχρόνια έρευνα που αγγίζει τα 100 χρόνια. Ως πιθανά αίτια έχουν εξεταστεί πολλοί παράγοντες συμπεριλαμβανομένων των φυτών, των χημικών ουσιών, των βακτηριδίων, των μυκήτων, των ιών, των εντόμων και των μεταβολικών διαταραχών. Οι ιδιοκτήτες αλόγων έχουν διατυπώσει ως πιθανή αιτία της νόσου την ανεπάρκεια των ορυκτών ή των βιταμινών χωρίς να υπάρχει επιστημονική επιβεβαίωση αυτής της υπόθεσης. Βέβαια η ανεπάρκεια σεληνίου έχει ως αποτέλεσμα μειωμένα επίπεδα αντιοξειδωτικής προστασίας, επομένως μπορεί να υπάρχει σύνδεση. Η ασθένεια του χόρτου δεν φαίνεται να είναι μεταδοτική και ο τύπος της βλάβης του νευρικού συστήματος υποδηλώνει ότι είναι πιθανό να εμπλέκεται μια τοξική ουσία. Μία πρόσφατη επιστημονική έρευνα εστίασε στο βακτήριο Clostridium botulinum τύπου C που μεταδίδεται από το έδαφος διότι έχει ανακαλυφθεί ότι όταν τα άλογα βρίσκονται σε οξεία φάση υπάρχει στο έντερο υψηλή συγκέντρωση τοξίνης Clostridium botulinum τύπου C . Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι τα άλογα με χαμηλά επίπεδα αντισωμάτων έναντι των βακτηρίων και της τοξίνης διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο από τη νόσο.
Η ασθένεια του χόρτου επηρεάζει τα άλογα, τα πόνυ και τα γαϊδούρια, αν και υπήρξαν περιπτώσεις σε μια αιχμάλωτη ζέβρα και σε ένα άλογο Przewalskis. Υπήρξε μια εκτίμηση ότι τα άλογα Clydesdales ήταν πιο ευαίσθητα ενώ τα πόνυ Shetland και οι καθαρόαιμοι αρσενικοί ήταν ανθεκτικοί, αλλά αυτό έχει διαψευσθεί.
Η ασθένεια του χόρτου εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, από νεαρούς πώλους έως 20 ετών άλογα αλλά συνήθως εμφανίζεται σε ηλικία 2-7 ετών με μέγιστη ηλικία 3-4 ετών. Ο λόγος για την κατανομή της ηλικίας είναι αβέβαιος, μολονότι οι νεαροί πώλοι σπάνια επηρεάζονται. Από τις ελάχιστες περιπτώσεις εμφάνισης της νόσου σε ηλικιωμένα άλογα και από τα άλογα που επέζησαν από μια ομάδα αλόγων όπου εμφανίστηκε η νόσος υποδηλώνεται ότι τα ζώα που εκτέθηκαν στον αιτιολογικό παράγοντα μπορεί να αναπτύξουν ένα βαθμό ανθεκτικότητας στη νόσο.
Τι κάνει το άλογο μου επιρρεπές στην ασθένεια;
Η ασθένεια του χόρτου, όπως υποδηλώνει και το όνομά της, συνδέεται στενά με τη βόσκηση. Δεν υπάρχουν πρόσφατα περιστατικά αλλά στις σπάνιες περιπτώσεις εμφάνισης της νόσου, το χόρτο έχει εμπλακεί ως πηγή του αιτιώδους παράγοντα. Οι περισσότερες περιπτώσεις έχουν εμφανιστεί σε κατανάλωση μόνο χόρτου ή κατανάλωση και χόρτου κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε άλογα που έχουν μόνο λίγα λεπτά πρόσβαση στο χόρτο καθημερινά. Η παροχή συμπυκνωμένων ζωοτροφών μαζί με το γρασίδι δεν έχει προστατευτικό αποτέλεσμα.
Ορισμένα χωράφια μπορεί να είναι προβληματικά και για τον λόγο αυτό εμφανίζεται η ασθένεια του χόρτου. Συνήθως, μόνο ένα άλογο επηρεάζεται κάθε φορά από μία ομάδα, αλλά σε μια περίοδο μερικών εβδομάδων θα εμφανιστούν αρκετά κρούσματα .
Δεν υπάρχει σαφής συσχέτιση με τον τύπο βοσκοτόπων (νέος βοσκότοπος, μόνιμοι βοσκότοποι, βόσκηση λόφων, καθαρός ή προβληματικός βοσκότοπος), αλλά πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε άζωτο και η διαταραχή του εδάφους μπορεί να είναι παράγοντες κινδύνου. Ενώ στο παρελθόν θεωρήθηκε ότι η ασθένεια του χόρτου ήταν πιο συχνή σε βοσκότοπους με υψηλή περιεκτικότητα σε τριφύλλι, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να συμβεί και σε βοσκότοπους χωρίς τριφύλλι.
Επίσης πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι παράγοντες κινδύνου της ασθένειας μπορεί επίσης να είναι ο αυξημένος αριθμός αλόγων στον βοσκότοπο, ορισμένες μέθοδοι μηχανικής απομάκρυνσης των περιττωμάτων και η παρουσία κατοικίδιων πτηνών στα χωράφια. Σε αυτές τις μελέτες, οι συγγραφείς δεν διαφοροποιούσαν τους τύπους απομάκρυνσης των κοπράνων, αλλά πίστευαν ότι οι σκούπες του paddock αυξάνουν τον κίνδυνο επανεμφάνισης της ασθένειας του χόρτου σε βοσκοτόπια που είχαν πληγεί προηγουμένως. Αυτό θεωρήθηκε ότι οφείλεται στη διατάραξη του εδάφους και τη μόλυνση του χόρτου, και ενδεχομένως στην εξάπλωση των αιτίων ή παραγόντων στα βοσκοτόπια. Θεώρησαν επίσης ότι εάν το έδαφος παραμείνει χωρίς καμία παρέμβαση, η αφαίρεση των κοπράνων με μηχανήματα κενού ή η χειροκίνητη αφαίρεση μπορεί να είναι στην πραγματικότητα προστατευτική ενέργεια ενάντια στην επανεμφάνιση της ασθένειας του χόρτου.
Το στρες φαίνεται να αποτελεί παράγοντα προδιάθεσης για τη νόσο διότι ένας σημαντικός αριθμός ζώων που νόσησε είχε ιστορικό πρόσφατου στρες, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης αγοράς νέων αλόγων και ανάμειξης με άλογα που είχαν περίεργη συμπεριφορά. Τα ζώα σε καλή κατάσταση έως και τα παχιά φαίνεται να έχουν προδιάθεση.
Τα αποτελέσματα δύο ερευνών υποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης της ασθένειας του χόρτου είναι ελαφρώς υψηλότερος σε άλογα που παρασιτούνται συχνότερα από ορισμένους τύπους παρασίτων. Ωστόσο δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα παράσιτα είναι η πραγματική αιτία.
Σε μία έρευνα σχετικά με τις καιρικές συνθήκες που προηγήθηκαν των πολλαπλών κρουσμάτων, διαπιστώθηκε ότι σε ένα στατιστικά σημαντικό αριθμό περιπτώσεων καταγράφηκε δροσερός και ξηρός καιρός με θερμοκρασία μεταξύ 7 και 11 ° C. Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγήσει την υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της νόσου στην ανατολική πλευρά της Βρετανίας, όπου αυτές οι συνθήκες είναι επικρατέστερες.
Πώς μπορώ να ξέρω αν το άλογό μου έχει ασθένεια χόρτου;
Η ασθένεια του χόρτου εμφανίζεται σε τρεις κύριες μορφές, οξεία, υποξεία και χρόνια, αλλά υπάρχει σημαντική επικάλυψη στα συμπτώματα που παρατηρούνται στις τρεις μορφές. Τα κύρια συμπτώματα σχετίζονται με τη μερική ή πλήρη παράλυση της πεπτικής οδού από τον οισοφάγο και προς τα κάτω.
Στην οξεία ασθένεια του χόρτου, τα συμπτώματα είναι σοβαρά, εμφανίζονται ξαφνικά και το άλογο θα πεθάνει ξαφνικά ή θα πεθάνει μέσα σε δύο ημέρες από την εμφάνιση της ασθένειας. Η σοβαρή παράλυση του εντέρου οδηγεί σε σημάδια κολικού, συμπεριλαμβανομένου των συμπτωμάτων του κυλίνδρου, του κτυπήματος των άκρων στο έδαφος και στροφή της κεφαλής να κοιτάζει τις πλευρές, δυσκολία στην κατάποση και έντονη παραγωγή σάλιου. Το στομάχι μπορεί να διογκωθεί σε μεγάλο βαθμό και ρευστό που μυρίζει μπορεί να αρχίσει να βγαίνει από τη μύτη. Περαιτέρω εμφανίζεται δυσκοιλιότητα. Εάν έχουμε αφόδευση τα κόπρανα είναι μικρά σφαιρίδια, σκληρά και μπορεί να εμφανίσουν ένα τυρώδες επίστρωμα βλέννας. Μπορεί να παρουσιαστούν μυϊκός τρόμος και εφίδρωση και τα βλέφαρα να κρέμωνται. Με αυτή τη μορφή, η ασθένεια είναι θανατηφόρα και το άλογο θα έχει καταρρεύσει μέχρι να γίνει η διάγνωση.
Σε υποξεία μορφή της ασθένειας του χόρτου, τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά της οξείας νόσου, αλλά είναι λιγότερο σοβαρά. Η συσσώρευση υγρού στο στομάχι μπορεί να μην εμφανιστεί, αλλά το άλογο είναι πιθανό να παρουσιάσει δυσκολία στην κατάποση, ήπιο έως μέτριο κολικό, εφίδρωση, μυϊκό τρόμο και γρήγορη απώλεια βάρους. Μπορεί να καταναλώνονται μικρές ποσότητες τροφής. Σε αυτές τις περιπτώσεις το άλογο μπορεί να πεθάνει αμέσως ή εντός της εβδομάδας από την εμφάνιση της ασθένειας.
Σε χρόνια μορφή της ασθένειας του χόρτου, τα συμπτώματα έρχονται πιο αργά και σε μερικές περιπτώσεις δείχνουν σχετικά ήπια, με διαλείποντα κολικό. Η όρεξη μειώνεται και θα υπάρξουν διάφοροι βαθμοί δυσκολίας στην κατάποση, αλλά η σιαλόρροια, η συσσώρευση υγρού στο στομάχι και η σοβαρή δυσκοιλιότητα δεν αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα. Ένα από τα σημαντικότερα συμπτώματα είναι η ταχεία και σοβαρή απώλεια βάρους που μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση. Στο παρελθόν, είχε θεωρηθεί ότι τα νοσούντα άλογα θα πέθαιναν σχεδόν όλα και λίγα θα επιβίωναν. Αυτό είναι πλέον γνωστό ότι είναι λανθασμένο.
Πώς μπορεί ο κτηνίατρός μου να πει εάν το άλογό μου έχει ασθένεια του χόρτου;
Εάν το άλογό σας παρουσιάζει ύποπτα συμπτώματα, είναι πολύ σημαντικό να καλέσετε αμέσως τον κτηνίατρο. Δεν παρουσιάζουν όλα τα ζώα που έχουν προσβληθεί όλα αυτά τα συμπτώματα και μπορεί μερικές φορές να είναι πολύ δύσκολο για τον κτηνίατρό σας να διακρίνει την ασθένεια του χόρτου από άλλες αιτίες κολικού, δυσκολία στην κατάποση και απώλεια βάρους. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει μη επεμβατική δοκιμή διάγνωσης της νόσου στο ζωντανό ζώο, αν και ορισμένες δοκιμές είναι χρήσιμες για την εξάλειψη άλλων αιτίων των συμπτωμάτων. Μια σαφής διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με μικροσκοπική εξέταση των νευρικών γαγγλίων μετά το θάνατο ή με χειρουργική αφαίρεση ενός τεμαχίου λεπτού εντέρου με το άνοιγμα της κοιλίας. Χαρακτηριστικές εκφυλιστικές αλλαγές στα νευρικά κύτταρα μπορούν στη συνέχεια να αποδειχθούν στους ιστούς. Μια δοκιμή που περιλαμβάνει την εφαρμογή 0,05% οφθαλμικών σταγόνων φαινυλεφρίνης, η οποία αντιστρέφει την πτώση των βλεφάρων στην ασθένεια του χόρτου μπορεί να είναι χρήσιμη.
Μπορεί το άλογό μου να θεραπευτεί από την ασθένεια του χόρτου;
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η θεραπεία δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε οξείες και υποξείες περιπτώσεις. Ωστόσο, σε μια χρόνια περίπτωση, εάν το άλογό σας δεν είναι σε οξεία φάση πόνου και μπορεί να φάει έστω και μια μικρή ποσότητα και εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τη ζωή, η θεραπεία μπορεί να επιχειρηθεί.Η σωστή επιλογή των περιπτώσεων που μπορούν να θεραπευτούν με τη χρήση αυτών των κριτηρίων είναι απαραίτητη, καθώς δεν θα θεραπευτούν όλες οι χρόνιες περιπτώσεις. Η αντιμετώπιση χρόνιων περιπτώσεων περιλαμβάνει την παροχή εύγευστων, εύκολα καταπινούμενων τροφίμων, όπως ψιλοκομμένα λαχανικά, χόρτα και συμπυκνώματα υψηλής ενέργειας εμποτισμένα με μελάσα. Είναι σημαντικό να καταναλώνονται τρόφιμα με υψηλό ποσοστό ενέργειας. Η νοσηλευτική είναι επίσης ζωτικής σημασίας. ο ασθενής απαιτεί συνεχή διέγερση με επαφή με τον άνθρωπο, συχνή περιποίηση για την αποφυγή της εφίδρωσης και, σε μερικές περιπτώσεις, σκόνισμα του αλόγου, το οποίο έχει βρεθεί ότι μειώνει την εφίδρωση και εμποδίζει την υποθερμία. Διεγερτικά της όρεξης επίσης θα βοηθήσουν.
Τι θα συμβεί με το άλογό μου εμφανίσει την ασθένεια του χόρτου;
Όλες οι οξείες και υποξείες περιπτώσεις, όπου η νόσος εξελίσσεται γρήγορα και σοβαρά, είναι θανατηφόρες. Με ιδιαίτερη προσοχή στο καθεστώς διαχείρισης, περίπου το 50% των χρόνιων κρουσμάτων με ήπια συμπτώματα μπορεί να ανακάμψει. Σε αντίθεση με τις κοινές απόψεις, το 41% των ανακτηθέντων περιπτώσεων σε μία μελέτη παρακολούθησης επέστρεψε στην εργασία, συμπεριλαμβανομένου του κυνηγιού, των αγώνων και των εκδηλώσεων, το 33% προετοιμάστηκε για ανταγωνιστική εργασία ή χρησιμοποιήθηκε για αναπαραγωγή και το άλλο 26% εξακολουθούσαν να κερδίζουν βάρος και να ανακάμπτουν κατά τη διάρκεια της έρευνας. Κανένα από τα επιζώντα άλογα δεν χαρακτηρίστηκε ως μη χρήσιμο. Αυτό αποτελεί σημαντική βελτίωση για τις χρόνιες περιπτώσεις σε σύγκριση με την κατάσταση πριν από τα τέλη της δεκαετίας του '80.
Πώς μπορώ να αποτρέψω το άλογό μου να εμφανίσει την ασθένεια του χόρτου;
Μέχρις ότου γίνει γνωστή η αιτία, είναι δύσκολο να δοθούν ορθές συμβουλές σχετικά με την πρόληψη. Σε περιοχές όπου η ασθένεια είναι επικρατέστερη, ο περιορισμός των ζώων κατά την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού θα μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Μετά την ανακάλυψη της σχέσης της ασθένειας με τις καιρικές συνθήκες, ορισμένοι ιδιοκτήτες που ζουν σε πληγείσες περιοχές ενσταβλίζουνν τα άλογά τους όταν ο ξηρός καιρός με θερμοκρασία 7-11°C έχει επιμείνει για 10 συνεχείς ημέρες. Ο ενσταβλισμός είναι ιδιαίτερα ενδεδειγμένη λύση για ένα νέο άλογο που έχει μετακινηθεί σε μια περιοχή όπου είναι γνωστό ότι υπάρχει η ασθένεια. Εάν ορισμένα χωράφια θεωρούνται ύποπτα για την ασθένεια, τα άλογα μπορούν να βόσκουν σε άλλα σημεία, ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Εάν μια περίπτωση συμβαίνει μεταξύ μιας ομάδας αλόγων, ίσως είναι καλύτερο να μετακινήσετε τα άλλα άλογα εκτός αυτού του χωραφιού υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν συνεπάγεται υπερβολικό άγχος που σχετίζεται με τη μεταφορά ή την ανάμειξη με άλογα με περίεργη συμπεριφορά. Η αποφυγή και των άλλων παραγόντων κινδύνου θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψιν στην πρόληψη της νόσου.
Εμφανίζουν άλλα ζώα την ασθένεια του χόρτου;
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια ασθένεια σχεδόν πανομοιότυπη με την ασθένεια του χόρτου ανακαλύφθηκε σε λαγούς. Σύντομα, ανακαλύφθηκε ότι η ασθένεια επηρεάζει επίσης τα άγρια και τα οικιακά κουνέλια. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι οι λαγοί, τα κουνέλια και τα άλογα μπορούν να μεταδώσουν την νόσο από το ένα είδος στο άλλο. Οι σκύλοι και οι γάτες αναπτύσσουν επίσης μια παρόμοια ασθένεια, αλλά δεν συνδέεται με την κατανάλωση γρασιδιού. Ευτυχώς, δεν υπάρχει ανθρώπινο ισοδύναμο της ασθένειας του χόρτου.
Πού μπορώ να μάθω περισσότερα για την ασθένεια του χόρτου;
Ο Οργανισμός Ασθένειας χόρτου Ίππου στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένας οργανισμός αφιερωμένος στην υποστήριξη και την προώθηση της έρευνας για την ασθένεια του χόρτου και την περαιτέρω βελτίωση της αντιμετώπισής της. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τους για πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα έρευνα, για συμβουλές και πολλά άλλα.
Πηγή: www.grasssickness.org.uk
Οι καρδιακές παθήσεις είναι ολοένα και πιο συχνές στους σκύλους - πιθανά επειδή το μέσο προσδόκιμο ζωής τους αυξάνεται, λόγω της ολοένα βελτιούμενης κτηνιατρικής φροντίδας που παρέχεται πλέον. Ορισμένες συγγενείς δυσπλασίες, όπως η αποκαλούμενη «τρύπα» στην καρδιά (μεσοκοιλιακή επικοινωνία – VSD), υπάρχουν ήδη από τη γέννηση (συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες), αλλά τα συμπτώματα εκδηλώνονται καθώς ο σκύλος μεγαλώνει. Άλλες παθήσεις εμφανίζονται αργότερα στη ζωή του ζώου, ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων της γήρανσης ή λόγω βλάβης στην καρδιά. Οι πιο κοινές καρδιακές παθήσεις στον σκύλο αναπτύσσονται στα ηλικιωμένα ζώα, ως συνέπεια των φυσικών φθορών της λειτουργικότητας της καρδιάς.
Πως λειτουργεί η καρδιά;
Η καρδιά του σκύλου, όπως και των ανθρώπων, είναι μια μυϊκή αντλία με τέσσερις ξεχωριστές κοιλότητες. Η δεξιά πλευρά της καρδιάς στέλνει αίμα στους πνεύμονες όπου εκεί το αίμα οξυγονώνεται. Η αριστερή πλευρά της καρδιάς στέλνει αίμα πλούσιο σε οξυγόνο σε όλο το σώμα. Οι τέσσερις περιοχές της καρδιάς χωρίζονται από βαλβίδες που διασφαλίζουν ότι το αίμα ρέει πάντα στη σωστή κατεύθυνση μέσω της καρδιάς.
Ποια είναι τα αίτια καρδιακής νόσου στον σκύλο;
Η καρδιακή νόσος μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε περιοχή της καρδιάς:
Οι βαλβίδες της καρδιάς μπορεί να μην έχουν αναπτυχθεί σωστά, π.χ. δυσπλασία μιτροειδούς, ή μπορεί να εκφυλιστούν ως αποτέλεσμα της γήρανσης (ενδοκάρδωση). Συγκεκριμένες λοιμώξεις μπορεί να επηρεάσουν τις βαλβίδες της καρδιάς (ενδοκαρδίτιδα). Οι μη φυσιολογικές βαλβίδες επιτρέπουν τη ροή (παλινδρόμηση - διαφυγή) αίματος μεταξύ των καρδιακών κοιλοτήτων ακόμα και όταν είναι κλειστές. Σε αυτή την περίπτωση η μη φυσιολογική ροή αίματος μπορεί να ανιχνευθεί κατά την ακρόαση της καρδιάς (ακούγεται ένα φύσημα) και στον υπέρηχο.
Σε γενικές γραμμές ο καρδιακός μυς μπορεί να είναι είτε πολύ παχύς, είτε πολύ λεπτός. Εάν ο καρδιακός μυς είναι πολύ λεπτός, η καρδιά δεν μπορεί να συσπαστεί σωστά, ενώ εάν ο μυς είναι παχύς, η καρδιά δεν μπορεί να διασταλεί (χαλαρώσει) επαρκώς και επομένως δεν γεμίζει πλήρως με αίμα μεταξύ των συσπάσεων. Και στις δύο περιπτώσεις η καρδιά δεν είναι σε θέση να εξωθήσει αρκετό αίμα στην υπόλοιπη κυκλοφορία.
Η μη φυσιολογική ηλεκτρική αγωγιμότητα επηρεάζει τους παλμούς και τον καρδιακό ρυθμό. Οι διαταραχές αυτού του τύπου μπορεί να προκληθούν από κάποια ασθένεια που δεν προέρχεται από την καρδιά. Εάν η καρδιά χτυπά πολύ γρήγορα, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να γεμίσει πλήρως μεταξύ των παλμών και έτσι εξωθεί λιγότερο αίμα σε κάθε χτύπο. Εάν η καρδιά χτυπά πολύ αργά, δεν υπάρχουν αρκετοί παλμοί για να τροφοδοτήσουν το σώμα με αρκετό αίμα. Κατά τη μη συγχρονισμένη σύσπαση διαφορετικών τμημάτων της καρδιάς εμφανίζεται ακανόνιστος καρδιακός ρυθμός και έτσι ο όγκος αίματος σε κάθε παλμό μειώνεται.
Το περικάρδιο είναι ένας ισχυρός σάκος που περιβάλλει την καρδιά και υποστηρίζει τη λειτουργία της. Οι αλλαγές στο περικάρδιο συνήθως έχουν ως αποτέλεσμα τη συμπίεση της καρδιάς, εμποδίζοντάς την να γεμίσει σωστά μεταξύ των συσπάσεων. Η δεξιά πλευρά της καρδιάς (επειδή έχει πιο λεπτά τοιχώματα) συμπιέζεται συνήθως πιο εύκολα από την αριστερή.
Η καρδιακή νόσος σε ηλικιωμένους σκύλους προκαλείται συνήθως από βλάβη στις βαλβίδες της καρδιάς ή διάταση του μυοκαρδίου. Συγκεκριμένες φυλές σκύλων είναι πιο επιρρεπείς σε ορισμένους τύπους καρδιακών παθήσεων.
Τι είδους καρδιακές παθήσεις μπορεί να εμφανίσει ο σκύλος μας;
Οι δύο πιο κοινοί τύποι καρδιακών παθήσεων στους ενήλικους σκύλους είναι:
Αυτή η πάθηση είναι ιδιαίτερα συχνή στη φυλή Cavalier King Charles Spaniel, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σχεδόν σε οποιαδήποτε φυλή σκύλου. Καθώς ένας σκύλος μεγαλώνει, με την πάροδο των ετών οι βαλβίδες του μπορεί να φθαρούν και να εκφυλιστούν και επομένως να παρουσιάζουν ολοένα και μεγαλύτερη παλινδρόμηση – διαφυγή αίματος. Αντί να κλείνουν σωστά κάθε φορά που η καρδιά εξωθεί το αίμα, οι βαλβίδες ανοίγουν επιτρέποντας στο αίμα να κινείται προς τα πίσω, αλλά και προς τα εμπρός μέσα στις κοιλότητες της καρδιάς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη παροχή αίματος στο σώμα.
Αυτή η μορφή καρδιακής νόσου εμφανίζεται πιο συχνά σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές, ιδιαίτερα σε Dobermann pinscher, Μεγάλους Δανούς και Irish Wolfhound. Μερικές φυλές Spaniel επηρεάζονται εξίσου, ενώ σπάνια θα μπορούσε να επηρεάσει σκύλους οποιασδήποτε φυλής. Η ασθένεια προκαλεί διάταση των μυϊκών τοιχωμάτων της καρδιάς, με αποτέλεσμα η καρδιά να διογκώνεται (σαν ένα μπαλόνι γεμάτο με νερό). Οι συσπάσεις του καρδιακού μυός γίνονται πολύ αδύναμες και έτσι το αίμα δεν εξωθείται αποτελεσματικά προς το υπόλοιπο σώμα.
Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο σκύλος μας έχει καρδιακή νόσο;
Τα συμπτώματα καρδιακής νόσου είναι συχνά πολύ παρόμοια ανεξαρτήτως του αιτιολογικού παράγοντα που τα προκαλεί. Πολλές από τις ενδείξεις της καρδιακής νόσου μπορεί να συγχέονται με τις φυσιολογικές αλλαγές λόγω γήρανσης. Η μειωμένη ενέργεια και η απροθυμία για άσκηση είναι κοινές ενδείξεις. Οι σκύλοι με σοβαρή καρδιακή νόσο έχουν συχνά μειωμένη όρεξη και μπορεί να χάσουν βάρος. Εάν υπάρχει κατακράτηση υγρών ως αποτέλεσμα της καρδιακής ανεπάρκειας, μπορεί να μην παρατηρήσουμε ότι ο σκύλος μας χάνει βάρος. Άλλα κοινά συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας είναι το λαχάνιασμα και ο βήχας, λόγω συσσώρευσης υγρού στους πνεύμονες - αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να παρατηρηθούν και σε πολλές άλλες ασθένειες. Λιγότερο συχνά, οι σκύλοι με καρδιακή νόσο μπορεί να λιποθυμήσουν ή να καταρρεύσουν.
Πώς θα καταλάβει ο κτηνίατρός μας εάν ο σκύλος μας έχει καρδιακή νόσο;
Ο κτηνίατρός μας θα ακροαστεί τον σκύλο μας με το στηθοσκόπιο. Σε περίπτωση υπάρχουσας καρδιακής νόσου, ο κτηνίατρός μας μπορεί να ακούσει έναν διαφορετικό ήχο στην καρδιά. Ο καρδιακός παλμός μπορεί να είναι γρήγορος (ή περιστασιακά αργός), ακανόνιστος ή μπορεί να ακούγεται στην καρδιά ένας ασυνήθιστος θόρυβος (φύσημα).
Οι ακτινογραφίες μπορεί να δείξουν ότι η καρδιά είναι διευρυμένη και με τη διενέργεια υπερήχου μπορεί να διαπιστωθεί εάν ο καρδιακός μυς και οι βαλβίδες λειτουργούν κανονικά. Το ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα που κάνει τον καρδιακό μυ να χτυπά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διαπιστωθεί εάν ο καρδιακός ρυθμός είναι ακανόνιστος.
Η κλινική εξέταση και η ακρόαση της καρδιάς του κουταβιού μας, ήδη από την πρώτη επίσκεψη στον κτηνίατρο, είναι ζωτικής σημασίας.
Μπορεί να αντιμετωπιστεί η καρδιακή νόσος;
Η καρδιακή νόσος δεν σημαίνει απαραίτητα καρδιακή ανεπάρκεια. Πολλοί σκύλοι με καρδιακή νόσο δεν έχουν εξωτερικές ενδείξεις ασθένειας και είναι σε θέση να ζήσουν μια σχετικά φυσιολογική ζωή χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, οι περισσότερες καρδιακές παθήσεις θα επιδεινωθούν και μόλις ξεκινήσουν τα συμπτώματα, πιθανότατα θα απαιτηθεί θεραπεία για το υπόλοιπο της ζωής του σκύλου μας.
Πως αντιμετωπίζονται οι καρδιακές παθήσεις;
Στα αρχικά στάδια της καρδιακής νόσου μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα και ο σκύλος μας μπορεί απλώς να χρειάζεται να ελέγχεται τακτικά από τον κτηνίατρό μας. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα, αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις η καρδιακή νόσος επιδεινώνεται και η θεραπεία θα επιβραδύνει μόνο τον ρυθμό εξέλιξης της νόσου.
Ορισμένες συγγενείς δυσπλασίες της καρδιάς μπορούν να διορθωθούν με χειρουργική επέμβαση. Εάν ο κτηνίατρός μας, μας συστήσει χειρουργική επέμβαση, αξίζει να το σκεφτούμε αυτό το ενδεχόμενο. Εάν το πρόβλημα διορθωθεί σε πρώιμο στάδιο (πριν εμφανιστούν συμπτώματα), μπορεί ο σκύλος μας να θεραπευτεί και να μην χρειαστεί ποτέ περαιτέρω θεραπεία.
Σε κάθε περίπτωση ο κτηνίατρός μας θα μας προτείνει το ενδεδειγμένο πλάνο αντιμετώπισης για τον μικρό μας φίλο, ενώ παράλληλα μπορούμε να απευθυνθούμε και σε ένα κτηνίατρο καρδιολόγο.
Πόσο θα ζήσει ο σκύλος μας;
Αυτή είναι μια ερώτηση που είναι αδύνατο να μας την απαντήσει ο κτηνίατρός μας. Ορισμένα ζώα με καρδιακή νόσο μπορεί να ζουν μια κανονική ζωή χωρίς καθόλου συμπτώματα. Άλλοι σκύλοι δεν ανταποκρίνονται σε καμία θεραπεία και μπορεί να μην τα καταφέρουν. Όλα εξαρτώνται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της καρδιακής νόσου. Ο κτηνίατρός μας μπορεί να είναι σε θέση να μας δώσει μια ιδέα για την πιθανή διάρκεια ζωής του κατοικίδιου μας εξατομικευμένα. Το πιο σημαντικό πράγμα στη διαχείριση οποιασδήποτε ασθένειας είναι η ποιότητα ζωής που έχει ο σκύλος μας. Εάν ανησυχούμε ότι ο σκύλος μας δυσφορεί ή θεωρούμε ότι η θεραπεία δεν τον βοηθάει, θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας για περαιτέρω συμβουλές.
Πηγή: www.vetlexicon.com
Η κολίτιδα είναι μια κατάσταση κατά την οποία το κόλον του εντέρου παρουσιάζει φλεγμονή. Υπάρχουν πολλές αιτίες, συμπεριλαμβανομένου του στρες, των παρασίτων, της υπερανάπτυξης των βακτηρίων του εντέρου, της αλλοιωμένης διατροφής, των τροφικών αλλεργιών και των συνθηκών που προκαλούνται από τον ανοσοποιητικό παράγοντα. Η διάγνωση μπορεί να απαιτεί εξετάσεις κοπράνων, κοιλιακές ακτινογραφίες (ακτίνες Χ), υπερηχογράφημα στην κοιλιά και/ή βιοψία του εντερικού ιστού. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αντιβιοτικά, αντιπαρασιτικά φάρμακα, συμπληρώματα διαιτητικών ινών, προβιοτικά, ειδική δίαιτα ή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
Τι είναι η κολίτιδα;
Η κολίτιδα είναι η φλεγμονή του παχέος εντέρου, που είναι το τελευταίο τμήμα της πεπτικής οδού. Υπό κανονικές συνθήκες, το κόλον αποθηκεύει παροδικά τα κόπρανα ενώ απορροφά υγρά και θρεπτικά συστατικά. Όταν το κόλον έχει φλεγμονή, αυτές οι λειτουργίες επηρεάζονται. Πρόσθετα υγρά παραμένουν στο κόλον, με αποτέλεσμα τη διάρροια. Η κολίτιδα μπορεί να είναι οξεία, να εμφανίζεται μόνο λίγες ημέρες ή η πάθηση μπορεί να είναι χρόνια και να διαρκεί για μήνες.
Ποια είναι τα συμπτώματα της κολίτιδας;
Τα συμπτώματα της κολίτιδας περιλαμβάνουν διάρροια με βλέννα και/ή φρέσκο αίμα, δυσκοιλιότητα και ενδεχομένως έμετο. Τα κατοικίδια με κολίτιδα συχνά έχουν διαταραχές στην συχνότητα των κενώσεων. Πολλές φορές συνυπάρχει το αίσθημα της ατελούς κένωσης κατά την αφόδευση, προκαλώντας κάποιους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων να πιστεύουν εσφαλμένα ότι το κατοικίδιο ζώο είναι δυσκοίλιο. Ορισμένα κατοικίδια ζώα ενδέχεται να κάνουν εμετό. Παρά τα εν λόγω σημάδια, η απώλεια βάρους, αν συνυπάρχει, συνήθως δεν σχετίζεται με κολίτιδα.
Τι προκαλεί κολίτιδα;
Οξείες μορφές κολίτιδας μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια ή μετά από αγχωτικές καταστάσεις, όπως η μεταφορά, ο καλλωπισμός ή τα έντονα καιρικά φαινόμενα (καταιγίδες). Η κολίτιδα μπορεί επίσης να συμβεί όταν τα κατοικίδια ζώα τρώνε επιτραπέζια τρόφιμα, εισέρχονται στα σκουπίδια ή τρώνε οτιδήποτε δεν είναι μέρος της συνηθισμένης διατροφής τους, συμπεριλαμβανομένων μη ζωϊκών ειδών όπως πετρούλες, πλαστικά και ρούχα. Η κολίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από εντερικά παράσιτα, όπως τα μαστιγοφόρα παράσιτα του εντέρου (τρίχουροι) ή η Giardia, ή από υπερανάπτυξη ορισμένων τύπων βακτηρίων στο πεπτικό σύστημα. Οι περισσότερες χρόνιες μορφές κολίτιδας συνδέονται συχνά με αλλεργίες στις πρωτεΐνες της τροφής ή με τη χρόνια διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος που σχετίζεται με τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.
Πώς ο κτηνίατρός μου θα διαγνώσει την κολίτιδα;
Ο κτηνίατρός σας πιθανότατα θα ξεκινήσει με μια εξέταση κοπράνων για να ελέγξει για παράσιτα και βακτηριακή υπερανάπτυξη. Μια εξέταση από το ορθό μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί για την ανίχνευση στενώσεων που μπορεί να προκαλέσουν κοπρόσταση. Εάν υπάρχει υποψία ξένου σώματος, συνιστώνται ακτινογραφίες . Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να συνιστάται κοιλιακός υπερηχογράφος. Για πιο χρόνιες περιπτώσεις, οι βιοψίες (δείγματα ιστών) του παχέος εντέρου είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Οι βιοψίες μπορούν να ληφθούν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιά ή με ενδοσκόπηση χρησιμοποιώντας ένα ενδοσκόπιο (ένα μακρύ, στενό σωλήνα με μια μικροσκοπική κάμερα στο άκρο). Το ενδοσκόπιο μπορεί να εισαχθεί στο ορθό για να βοηθήσει τον κτηνίατρό σας να αξιολογήσει το ορθό και το παχύ έντερο. Το όργανο περιλαμβάνει μια μικρή λαβή, την οποία ο κτηνίατρός σας μπορεί να καθοδηγήσει, χρησιμοποιώντας τη φωτογραφική μηχανή, για να πάρει δείγματα ιστών.
Πώς θεραπεύεται η κολίτιδα;
Η θεραπεία για κολίτιδα εξαρτάται από την αιτία. Ανάλογα με τα αποτελέσματα της εξέτασης στα κόπρανα, τα αντιβιοτικά ή τα αντιπαρασιτικά φάρμακα μπορεί να είναι όλα όσα χρειάζονται για να ξεκαθαρίσουν οξείες περιπτώσεις κολίτιδας. Προβιοτικά (ευεργετικά ζωντανά βακτηρίδια) ή πρεβιοτικά μπορούν να προστεθούν στη δίαιτα για να αποκατασταθεί η μικροβιακή χλωρίδα στον πεπτικό σωλήνα .
Για σκύλους που έχουν φάει σκουπίδια ή επιτραπέζια τρόφιμα, η νηστεία για 24 έως 48 ώρες ή η σίτιση μιας ήπιας δίαιτας μπορεί να είναι αρκετή για να μειώσει ή να εξαλείψει τη φλεγμονή στο πεπτικό σύστημα. Στις γάτες δεν πρέπει μα εφαρμόζεται η νηστεία για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, αλλά μια ήπια δίαιτα είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση. Μόλις το κατοικίδιο ζώο αισθάνεται καλύτερα, μπορείτε να ανακατεύετε σταδιακά την τροφή του ώστε να έχουμε επαναφορά στην κανονική διατροφή. Πρέπει πάντα να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας πριν προχωρήσετε σε νηστεία το κατοικίδιο ζώο σας ή αλλάξετε τη διατροφή. Εάν υπάρχει υποψία ξένου σώματος, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση γιατί η αναμονή λίγων ημερών μπορεί να επιδεινώσει το αποτέλεσμα.
Πολλά κατοικίδια ζώα με κολίτιδα αντιμετωπίζονται με συμπληρώματα διαιτητικών ινών. ΟΙ φυτικές ίνες βοηθούν να δεσμεύεται το πρόσθετο υγρό στο παχύ έντερο και να σταθεροποιούνται τα κόπρανα. Τα κατοικίδια με τροφική αλλεργία μπορεί να απαιτούν υποαλλεργική δίαιτα. Οι σκύλοι και οι γάτες με ανοσολογικά προβλήματα μπορεί να απαιτούν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Η λαμινίτιδα είναι μια κοινή αλλά συχνά μη κατανοητή ασθένεια. Είναι συνηθισμένο για τους ιδιοκτήτες αλόγων να πιστεύουν ότι συμβαίνει μόνο την άνοιξη στα μικρόσωμα πόνυ. Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε και είναι σημαντικό να αντιληφθούμε τις συνέπειες της εμφάνισης ενός επεισοδίου λαμινίτιδας.
Τι είναι η λαμινίτιδα;
Η λαμινίτιδα είναι μια πολύ οδυνηρή κατάσταση του ποδιού του αλόγου. Αυτό προκύπτει από τη διάσπαση των φυσιολογικών δεσμών μεταξύ των στρωμάτων μέσα στην οπλή, τα οποία κρατούν συνήθως το οστό του πεντάλ. Σε σοβαρές περιπτώσεις, λόγω του βάρους του αλόγου που σπρώχνει προς τα κάτω ή της έλξης των τένοντων του καμπτήρος, το πεντάλ οστό στο πόδι μπορεί να βυθιστεί και / ή να περιστραφεί προς τα κάτω. Στην πραγματικότητα το κύριο πρόβλημα της ασθένειας αυτής είναι η περιστροφή του οστού της τρίτης φάλαγγας που προκαλείται από αλλαγές στη δομή του ποδιού.
Η λαμινίτιδα έχει 3 στάδια:
Υπάρχουν 3 τύποι λαμινίτιδας:
Πώς αναγνωρίζω τη λαμινίτιδα;
Τα συμπτώματα της οξείας λαμινίτιδας περιλαμβάνουν:
Τα συμπτώματα της χρόνιας λαμινίτιδας περιλαμβάνουν:
Τι πρέπει να κάνω εάν το άλογό μου έχει αυτά τα συμπτώματα;
Εάν το άλογό σας έχει σημάδια οξείας λαμινίτιδας, καλέστε τον κτηνίατρό σας. Το άλογό σας έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες ανάκτησης εάν η θεραπεία αρχίσει νωρίς. Πριν φτάσει ο κτηνίατρος, μπορείτε να κάνετε τον ενσταβλισμό του αλόγου σας πιο άνετο:
Μόνο τα παχιά πόνυ εμφανίζουν λαμινίτιδα;
Οποιοδήποτε άλογο μπορεί να εμφανίσει λαμινίτιδα, αλλά ορισμένα άλογα είναι πιο επιρρεπή στην ασθένεια από κάποια άλλα. Παράγοντες οι οποίοι καθιστούν το άλογο πιο εκτεθειμένο στον κίνδυνο ανάπτυξης λαμινίτιδας είναι:
Τι θα κάνει ο κτηνίατρός μου;
Ο κτηνίατρός σας θα πρέπει να επιβεβαιώσει ότι το άλογό σας έχει λαμινίτιδα:
Η θεραπεία για το άλογό σας εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και μπορεί να περιλαμβάνει:
Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να συμβούν εκτεταμένες, μη αναστρέψιμες βλάβες στα πόδια, για παράδειγμα όταν η θεραπεία δεν έχει αρχίσει εγκαίρως. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το άλογο δεν θα μπορέσει ποτέ να επανέλθει και η μόνη επιλογή μπορεί να είναι η ευθανασία.
Θα μπορέσω να οδηγήσω πάλι το άλογό μου;
Τα περισσότερα άλογα που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία για τη λαμινίτιδα μπορούν να οδηγηθούν και πάλι. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από το πόσο σοβαρά είναι τα συμπτώματα και πόσο καλά το άλογό σας ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Δεν πρέπει να προσπαθήσετε να οδηγήσετε το άλογό σας μέχρι ο κτηνίατρος σας να πει ότι αυτό είναι ασφαλές. Επίσης, όταν ένα άλογο εμφανίσει λαμινίτιδα είναι πολύ πιο επιρρεπές σε επανεμφάνιση του προβλήματος μετά την θεραπεία και γι 'αυτό είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε προσεκτικά για σημάδια λαμινίτιδας και να σταματήσετε να το οδηγείτε και να αναζητήσετε άμεσα κτηνιατρική φροντίδα.
Τι μπορώ να κάνω για να αποτρέψω την επανεμφάνιση της λαμινίτιδας;
Για να αποφύγετε υποτροπές της λαμινίτιδας, είναι σημαντικό να κάνετε αλλαγές στην καθημερινή διαχείριση του αλόγου σας. Υπάρχουν εύκολα βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε όπως:
Προληπτικά μέτρα που ο κτηνίατρός σας θα σας συμβουλεύσει περιλαμβάνουν:
Η λιπώδης νόσος του ήπατος, επίσης γνωστή και ως «ηπατική λιποείδωση», αποτελεί την πιο συχνή και απειλητική για τη ζωή της γάτας ηπατοπάθεια. Απαντάται συχνότερα σε μεσήλικες γάτες, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Στη λιπώδη νόσο του ήπατος, το λίπος συσσωρεύεται στο συκώτι, γεγονός που οδηγεί σε απώλεια της λειτουργικότητας του οργάνου, η οποία επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των τετράποδων φίλων μας.
Πού οφείλεται η λιπώδης νόσος του ήπατος;
Η λιπώδης νόσος του ήπατος εμφανίζεται όταν τα κύτταρα του ήπατος απορροφούν πάρα πολύ λίπος και το αποθηκεύουν σε μεγάλες ποσότητες. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι εξαιτίας των οποίων μπορεί να εμφανιστεί η νόσος, αλλά η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί όταν η γάτα μας σταματήσει να τρώει εντελώς ή προσωρινά αποφεύγει την τροφή (για παράδειγμα, αν τυχόν χαθεί, αλλάξει περιβάλλον ή στρεσαριστεί γενικά). Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να μην αφήνουμε τη γάτα μας νηστική, ακόμη κι αν η γάτα μας είναι σε πρόγραμμα απώλειας βάρους ή αλλάξαμε την τροφή της με κάποια που δεν της αρέσει τόσο πολύ. Όταν η γάτα μας αρνείται να φάει ή τρώει λιγότερο από τις ημερήσιες ανάγκες της, σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας.
Μόλις η γάτα μας αρχίσει να τρώει λιγότερο απ’ ότι θα έπρεπε, ακόμη και για λίγες μέρες, το σώμα της θα ξεκινήσει να διασπά τα υπάρχοντα αποθέματα λίπους για να παραχθεί η απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζεται ο οργανισμός της. Εάν αυτή η διάσπαση πραγματοποιηθεί με ταχείς ρυθμούς, το συκώτι μπορεί να καταπονηθεί.
Οι υπέρβαρες γάτες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ωστόσο επηρεάζονται και μη παχύσαρκα ζώα. Η λιπώδης νόσος του ήπατος μπορεί να εμφανιστεί και σε γάτες που παρουσιάζουν ενδείξεις ανορεξίας, εξαιτίας κάποιας άλλης υποκείμενης πάθησης (όπως η παγκρεατίτιδα ή κάποια εντεροπάθεια), επομένως τρώνε λιγότερο με αποτέλεσμα τη συνοδό εμφάνιση και της λιπώδους νόσου του ήπατος, η οποία επιδεινώνει περαιτέρω την κλινική τους εικόνα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της λιπώδους νόσου του ήπατος;
Μπορεί η γάτα μας να αποφεύγει το φαγητό ή να τρώει λιγότερο. Μπορεί να μειωθεί το βάρος της γάτας μας, ωστόσο μερικές γάτες χάνουν κυρίως μυϊκή μάζα παρά λίπος, επομένως εάν τις ζυγίσουμε μπορεί να μην παρατηρήσουμε αισθητή αλλαγή στο βάρος τους.
Καθώς η πάθηση εξελίσσεται χωρίς αντιμετώπιση, η υγεία του κατοικίδιου μας θα χειροτερεύει, ενώ μπορεί να υπάρξουν συμπτώματα, όπως ο εμετός και η διάρροια. Πιθανά η γάτα μας να φαίνεται πολύ κουρασμένη, να κοιμάται περισσότερες ώρες, να είναι λιγότερο πρόθυμη για παιχνίδι ή για οποιασδήποτε άλλης μορφής αλληλεπίδραση. Μπορεί να φαίνεται νωχελική, καθώς επίσης μπορεί να παρατηρήσουμε ότι το λευκό τμήμα των ματιών της, τα ούλα ή το δέρμα της έχουν κίτρινη χροιά (ίκτερος). Περιστασιακά, οι γάτες με σοβαρή ηπατική νόσο μπορεί να εμφανίσουν σιελόρροια, να κοιτάζουν στο “κενό” ή να εμφανίσουν νευρολογικά συμπτώματα, καθώς η συσσώρευση τοξινών επηρεάζει την εγκεφαλική τους λειτουργία.
Τι εξετάσεις θα χρειαστεί να κάνει ο κτηνίατρός μας για τη διάγνωση της νόσου;
Τα συμπτώματα της ηπατικής λιποείδωσης δεν είναι χαρακτηριστικά και μπορεί να παρατηρηθούν εξίσου και σε πολλές άλλες παθολογικές καταστάσεις. Ο κτηνίατρός μας θα χρειαστεί να κάνει μία σειρά εξετάσεων (μεταξύ των οποίων είναι ο αιματολογικός έλεγχος), ώστε να μπορέσει να προσδιορίσει τα αίτια της κλινικής εικόνας του κατοικίδιου μας, καθώς και να εντοπίσει οποιαδήποτε άλλη συνυπάρχουσα παθολογική κατάσταση.
Οι γάτες με ηπατική νόσο, συχνά αντιμετωπίζουν διαταραχές πήξης του αίματος, επομένως ο κτηνίατρός μας θα θελήσει ενδεχομένως να ελέγξει και τους παράγοντες πήξης, πριν προχωρήσει στην περεταίρω διερεύνηση άλλων παθολογικών παραγόντων.
Επιπλέον, ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συστήσει τη διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων (ακτινογραφίες, υπέρηχος) και εν συνεχεία (σε ορισμένες περιπτώσεις) να προχωρήσει σε βιοψία του ήπατος, για την ολοκληρωμένη εικόνα του διαγνωστικού ελέγχου.
Πώς αντιμετωπίζεται η λιπώδης νόσος του ήπατος στη γάτα;
Το πιο σημαντικό στις γάτες με λιπώδη νόσο του ήπατος είναι η σταθεροποίηση της κατάστασής τους. Ο κτηνίατρος θα μας προτείνει τη νοσηλεία της γάτας μας, όπου θα γίνει ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών. Τις περισσότερες φορές η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικών, παυσίπονων, αντιεμετικών φαρμάκων, καθώς και ηπατοπροστατευτικών συμπληρωμάτων διατροφής και βιταμινών. Προτεραιότητα είναι η γάτα μας να αρχίσει να τρώει το συντομότερο δυνατό, ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασής της.
Σε πολλές γάτες αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να γίνει η τοποθέτηση κάποιου είδους καθετήρα σίτισης, καθώς οι γάτες είναι απίθανο να φάνε από μόνες τους όταν αισθάνονται αδιαθεσία. Ο καθετήρας σίτισης μπορεί επίσης να επιτρέπει τη χορήγηση φαρμάκων, χωρίς το άγχος της από του στόματος χορήγησης σε ένα ζώο το οποίο δεν τρώει.
Ακολούθως, θα χορηγηθεί ειδική κλινική δίαιτα σύμφωνα με τις ανάγκες της γάτας μας. Οι κλινικές δίαιτες έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να παρέχουν τις σωστές αναλογίες σε μικρο- και μακροθρεπτικά συστατικά που έχει ανάγκη ο οργανισμός της γάτας, βάσει της κλινικής της εικόνας, χωρίς να επιβαρύνεται περαιτέρω η λειτουργία του συκωτιού. Ο κτηνίατρός μας θα μας συμβουλέψει κατάλληλα, σχετικά με το ενδεδειγμένο πλάνο διατροφής που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
Θα αναρρώσει η γάτα μας;
Γάτες με σοβαρά συμπτώματα ηπατικής λιποείδωσης μπορεί να είναι δύσκολο να θεραπευτούν, όχι όμως ακατόρθωτο, και μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες έως την ανάρρωσή τους. Η ανάρρωση θα εξαρτηθεί επίσης από την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, την κατάσταση υγείας της γάτας, τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων, την ηλικία και την ανταπόκριση στη θεραπεία. Οι περισσότερες γάτες ανακάμπτουν με πολύ προσεκτική διαχείριση, αλλά μπορεί να χρειαστεί καιρός και η υποτροπή είναι πιθανή σε ορισμένες περιπτώσεις. Η διαφύλαξη της υγείας της γάτας μας (όπως με την αποφυγή φαινομένων παχυσαρκίας) και η αναζήτηση άμεσης κτηνιατρικής φροντίδας, εάν η γάτα μας είναι νωχελική ή τρώει λιγότερο, μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη εμφάνισης της νόσου.
Πηγή: www.vetlexicon.com
 |
Ο ιός του έρπητα της γάτας (FHV-1) είναι πολύ συνηθισμένος στον παγκόσμιο πληθυσμό της γάτας, με ποσοστά έκθεσης μεγαλύτερα από 90%. Προκαλεί τη γρίπη της γάτας και είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες των προβλημάτων των ματιών στις γάτες. Περισσότερο από το 80% των γατών που εκτίθενται σε FHV-1 γίνονται φορείς δια βίου και περίπου οι μισές από αυτές τις γάτες θα αναπτύξουν επαναλαμβανόμενα προβλήματα, τα οποία συνήθως αναπτύσσονται σε περιόδους πίεσης και στρες. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται ασθένεια επανενεργοποιημένης μόλυνσης της γάτας από τον ιό FHV-1.
Ποια είναι τα συμπτώματα της μόλυνσης από το FHV-1;
Τα συμπτώματα της μόλυνσης τείνουν να ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία της γάτας:
Νεαρές γάτες:
Οι έφηβες ή οι νεαρές ενήλικες γάτες συνήθως αναπτύσσουν πρωτογενή νόσο. Εμφανίζονται σημάδια γρίπης (φτάρνισμα, ρινικό έκκριμα), μαζί με επιπεφυκίτιδα (επώδυνη φλεγμονή, κολλώδη μάτια με αυξημένες εκκρίσεις). Οι προσβεβλημένες γάτες μπορούν επίσης να αναπτύξουν επώδυνα έλκη κερατοειδούς.
Η ασθένεια της επανενεργοποιημένης μόλυνσης (ενήλικες γάτες):
Η ασθένεια της επανενεργοποιημένης μόλυνσης από FHV-1 αναπτύσσεται σε μεγαλύτερες ηλικιακά γάτες όταν ο αδρανής ιός επανενεργοποιείται από ένα λανθάνον στάδιο στο οποίο βρίσκεται εντός του οργανισμού. Αυτές οι γάτες δεν εμφανίζουν συνήθως τα συμπτώματα γρίπης της γάτας. Αντίθετα, τα κύρια συμπτώματα είναι η υποτροπιάζουσα επιπεφυκίτιδα, η φλεγμονή του κερατοειδούς, η έξαψη και οι εκκρίσεις από τα μάτια. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια της «έξαρσης» και τα οποία συχνά αναπτύσσονται μετά από μια περίοδο άγχους. Μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί το άγχος σε μερικές γάτες, αλλά οι συνήθεις παράγοντες άγχους περιλαμβάνουν την πρόσφατη μετακίνηση της γάτας (π.χ.kennel), τη μετακόμιση σε ένα νέο σπίτι ή την εισαγωγή ενός νέου κατοικίδιου (ή μωρού) στο νοικοκυριό. Ορισμένες γάτες μεγαλύτερης ηλικίας αναπτύσσουν μια χαμηλού βαθμού αλλά προοδευτική φλεγμονή του κερατοειδούς λόγω της επίμονης μόλυνσης με FHV-1. Αυτό συχνά δεν είναι επώδυνο, αλλά μπορεί να προκαλέσει σταδιακή χειροτέρευση της όρασης καθώς ο κερατοειδής γίνεται πιο θολός, παραμορφωμένος και με ουλές. Αυτή η κατάσταση, που ονομάζεται στρωματική κερατίτιδα, είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Πώς διαγιγνώσκεται η FHV-1;
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εμφάνιση ενός ειδικού τύπου έλκους του κερατοειδούς, που ονομάζεται δενδριτικό έλκος, αρκεί για να επιτρέψει μια κλινική διάγνωση της FHV-1. Σε άλλες περιπτώσεις, η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά (τα προς εξέταση μάκτρα μπορούν να ληφθούν από την επιφάνεια του ματιού ή / και από τον λαιμό).
Πώς θεραπεύεται η FHV-1;
Τέλος, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο ιός επανενεργοποιείται κατά τη διάρκεια περιόδων στρες, οπότε αν τα επίπεδα στρες μπορούν να μειωθούν τότε το ανοσοποιητικό σύστημα είναι σε θέση να ξεπεράσει τη νόσο και να αναγκάσει τον ιό να επιστρέψει στην αδρανοποιημένη του κατάσταση. Ο εντοπισμός και η μείωση του στρες και της πίεσης στις γάτες δεν είναι πάντα εύκολος. Προσπαθήστε να μειώσετε ή να εξαλείψετε όλους τους γνωστούς παράγοντες πίεσης (βλέπε παραπάνω) και ίσως να εξετάσετε το ενδεχόμενο να αφιερώσετε κάποιο επιπλέον χρόνο τα βράδια για μια αγκαλιά ή έναν καλλωπισμό.
ΠΡΟΛΗΨΗ
Τα εμβολιακά σχήματα που εφαρμόζονται στις γάτες για να αντιμετωπισθούν οι κυριότερες ασθένειες των γατών περιέχουν και τον εμβολιασμό εναντίον του ιού FHV-1. Ο κτηνίατρος σας θα σας ενημερώσει και θα εφαρμόσει το καλύτερο εμβολιακό σχήμα βάσει και των επιδημιολογικών ερευνών.
Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (IBD) είναι ένας ευρύς όρος για τις καταστάσεις που προκαλούν φλεγμονή του πεπτικού σωλήνα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν χρόνιο ή διακεκομμένο εμετό, χρόνια ή διακεκομμένη διάρροια, απώλεια βάρους και ανορεξία (απώλεια όρεξης). Η τελική διάγνωση της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου απαιτεί βιοψίες (δείγματα ιστών) της εντερικής οδού. Ορισμένοι κτηνίατροι μπορεί να συστήσουν αρχικά μια δοκιμή διατροφής για να δοκιμάσουν αλλεργίες στα τρόφιμα. Πολλά κατοικίδια ζώα με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου απαιτούν ειδική δίαιτα καθώς και φάρμακα. Η ακριβής αιτία του IBD είναι άγνωστη και συνήθως δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά συχνά μπορεί να ελεγχθεί.
Τι είναι η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου;
Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (IBD) είναι ένας ευρύς όρος για τις καταστάσεις που προκαλούν φλεγμονή του πεπτικού σωλήνα.. Όταν συμβεί αυτό, το πεπτικό σύστημα δεν μπορεί να απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά και να λειτουργήσει σωστά. Μπορεί να επηρεάζεται ολόκληρο το μήκος του εντέρου, ή μπορεί να επηρεαστούν μόνο ορισμένα τμήματα του πεπτικού σωλήνα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της IBD;
Οι σκύλοι με IBD μπορεί να μην εμφανίζουν τίποτα ή μπορεί να παρουσιάσουν διακοπτόμενο, αλλά χρόνιο, εμετό ή διακοπτόμενη, αλλά χρόνια διάρροια. Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν, ανάλογα με το τμήμα της πεπτικής οδού. Οι βλάβες στην αρχή του εντέρου μπορεί να οδηγήσουν σε εμετό, ενώ οι βλάβες που βρίσκονται πιο κάτω στην πεπτική οδό μπορεί να προκαλέσουν υδαρή διάρροια ή διάρροια με βλέννα ή διάρροια με φρέσκο αίμα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, το ζώο μπορεί να χάσει βάρος και να έχει απώλεια όρεξης με συνακόλουθα αποτελέσματα.
Τι προκαλεί την IBD;
Η ακριβής αιτία της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου είναι άγνωστη, αλλά υπάρχει υποψία ότι η νόσος προκαλείται από χρόνια διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των διαιτητικών συστατικών, των παρασίτων ή των βακτηρίων στο πεπτικό σύστημα. Η γενετική μπορεί επίσης να διαδραματίζει κάποιο ρόλο.
Πώς θα διαγνώσει ο κτηνίατρος μου την IBD;
Ο κτηνίατρός σας θα συστήσει μια σειρά από εξετάσεις για να αποκλείσει άλλες αιτίες εμέτου και διάρροιας, συμπεριλαμβανομένων εξετάσεων στα κόπρανα, εξετάσεων αίματος και ακτινογραφιών (ακτινογραφίες). Ο κοιλιακός υπερηχογράφος μπορεί να παρουσιάσει παχείς ελικώσεις του εντέρου, που τείνει να εμφανίζονται στην IBD. Ωστόσο, οι βιοψίες (δείγματα ιστών) από την πεπτική οδό απαιτούνται για την οριστική διάγνωση της ΙΒD. Οι βιοψίες μπορούν να ληφθούν κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιά ή μέσω ενδοσκόπησης χρησιμοποιώντας ενδοσκόπιο οπτικών ινών (μακρύ, στενό σωλήνα με μικρή κάμερα στο άκρο). Το ενδοσκόπιο μπορεί να εισαχθεί μέσω του στόματος του κατοικίδιου ζώου για να φτάσει στον οισοφάγο, στο στομάχι και στο λεπτό έντερο και/ή να εισαχθεί στο ορθό για να φτάσει στο παχύ έντερο. Το όργανο περιλαμβάνει μια μικρή λαβή, την οποία ο κτηνίατρος μπορεί να καθοδηγήσει, χρησιμοποιώντας τη φωτογραφική μηχανή, για να πάρει δείγματα ιστών. Ενώ και οι δύο διαδικασίες απαιτούν αναισθησία, η ενδοσκόπηση έχει το πλεονέκτημα ότι είναι λιγότερο επεμβατική, οπότε το κατοικίδιο ζώο χρειάζεται λιγότερο χρόνο για να αναρρώσει. Η ενδοσκόπηση έχει ορισμένους περιορισμούς, δεδομένου ότι μπορεί να είναι δύσκολη ή αδύνατη η προσέγγιση ορισμένων θέσεων εντός του πεπτικού σωλήνα και μπορούν να ληφθούν μόνο μικρά δείγματα. Για τους λόγους αυτούς, μπορεί να προτιμάται η χειρουργική επέμβαση. Μόλις ληφθεί ένα δείγμα ιστού, ένας ειδικός παθαλογοανατόμος θα εξετάσει το δείγμα για να προσδιορίσει τον κυρίαρχο τύπο κυττάρου που βρίσκεται στον εντερικό βλεννογόνο. Αυτό επιτρέπει την ακριβή διάγνωση, έτσι ώστε η θεραπεία να μπορεί να προσαρμοστεί στον συγκεκριμένο τύπο ΙΒD που υπάρχει.
Τι είναι μια δοκιμή διατροφής;
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κτηνίατρός σας μπορεί να προτείνει μια υποαλλεργική δοκιμή διατροφής για να αποκλείσει μια διατροφική αιτία, όπως μια αλλεργία. Αν και τα περισσότερα κατοικίδια ζώα με τροφική αλλεργία αναπτύσσουν προβλήματα με το δέρμα τους (όπως κνησμός), μερικά κατοικίδια ζώα αναπτύσσουν επίσης συμπτώματα συμβατά με το IBD. Στις περισσότερες περιπτώσεις τροφικής αλλεργίας, η πηγή πρωτεΐνης στο φαγητό είναι συνήθως η αιτία του προβλήματος. Πριν ξεκινήσετε μια δοκιμή διατροφής, ο κτηνίατρός σας χρειάζεται ένα πλήρες ιστορικό για τις διατροφικές συνήθειες που είχε στο παρελθόν το κατοικίδιο ζώο σας (συμπεριλάβετε οποιαδήποτε τρόφιμα για ανθρώπους χορηγείτε καθώς και οποιαδήποτε διατροφή ή θεραπεία που διατίθεται στο εμπόριο). Μια δοκιμή διατροφής συνήθως περιλαμβάνει τη διατροφή του κατοικίδιου ζώου σας με μια δίαιτα όπου χορηγείται μια μόνο πηγή πρωτεΐνης και όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του σκύλου δεν έχει εκτεθεί στο παρελθόν, όπως το κυνήγι, το κουνέλι, τα ψάρια ή η πάπια. Αυτό σημαίνει ότι ο κτηνίατρός σας πρέπει να γνωρίζει ποιες πηγές πρωτεϊνών τρώει το κατοικίδιο ζώο σας , επειδή αυτές οι πηγές πρέπει να αποφεύγονται για τη διάρκεια της δοκιμασίας διατροφής. Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι η διατροφή μιας τροφής που περιέχει υδρολυμένη πρωτεΐνη, που σημαίνει ότι η πρωτεΐνη έχει αναλυθεί σε πολύ μικρά μόρια έτσι ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να μην την αναγνωρίσει. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, είναι σημαντικό το κατοικίδιο ζώο να τρώει μόνο την υποαλλεργική τροφή και τίποτα άλλο. Όλες οι απολαύσεις, τα βρώσιμα κόκαλα (όπως το ακατέργαστο δέρμα) και οι ανθρώπινες τροφές πρέπει να διακόπτονται. Η τροφοδοσία αυτών των τροφών μπορεί να εκθέσει το κατοικίδιο ζώο στις αλλεργικές πρωτεΐνες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στα αποτελέσματα της διατροφικής δοκιμής. Τυπικά, το ζώο βρίσκεται στη δοκιμή διατροφής για τουλάχιστον 12 έως 16 εβδομάδες. Εάν τα συμπτώματα βελτιωθούν ή επιλυθούν κατά τη διάρκεια της δοκιμής και επιστρέψουν όταν το κατοικίδιο ζώο τροφοδοτείται με την προηγούμενη δίαιτα, μπορεί να θεωρηθεί μια διάγνωση τροφικής αλλεργίας.
Πώς θεραπεύεται η IBD;
Η θεραπεία της IBD ποικίλλει ανάλογα με την κατάσταση του κατοικίδιου ζώου σας και τον συγκεκριμένο τύπο IBD που καθορίζεται από τη βιοψία. Τα περισσότερα κατοικίδια με IBD μπορεί να απαιτούν ειδική δίαιτα και/ή αντιφλεγμονώδη ή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. Άλλες συστάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ορμονούχα φάρμακα, αντιδιαρροϊκά, αντιβιοτικά, θεραπείες παρασίτων και/ή προβιοτικά. Παρόλο που η IBD δεν μπορεί πάντα να θεραπευτεί, μπορεί συχνά να ελεγχθεί. Τα κατοικίδια με IBD μπορεί να έχουν περιστασιακές υποτροπές.
 |
 |
|
 |
|
 |
Δημοφιλείς αναζητήσεις: Brit Carnilove Nutrican Τροφές Για Σκύλους Τροφές Για Γάτες Pet Shop Κτηνιατρικά άρθρα
